PAPRITMAS FRYN ERË (phần IV) rút từ tập thơ "Zanore në vesë/ Những nguyên âm trong sương sớm”
Mai Văn Phấn
Përkthimi dhe Hyrja nga
Dr. Gjekë Marinaj
Tiến sỹ Gjekë Marinaj dịch sang
Anbani ngữ
Tranh của Francis Gabacho
TEHE ERE
I.
Në zvarritje për tek
maja e mprehtë e shkëmbit
Trupi i erës pëson
gërvishtje
Gjaku i erës është shi
Rreze dielli që pikon
poshtë
Malet e mbështjellin
puthjen në lartësi
Retë bojë hiri krijojnë
një bllok
Malet hapin krahët,
kërcasin këmbët në tokë
Rrënohen në fragmente
Lotët e trupit të erës
duke u grimcuar
Ndriçimi i yjeve
rrëzohet
Mëngjesi vjen furishëm
Në majë të shpatit befas
Hapë sytë dhe shikon
poshtë
Puthjet që ngjiten edhe
më lart
Era i mbështjellë lart
edhe një shtresë.
II.
Duke e prerë gojën në
sharrë
Era e lehtë lëpin
luginat e lëndinës
Dhe fundoset poshtë në
abuz
Luginave të prishura
kodrave dhe maleve
Gjoksi i erës dridhet
Duke luajtur nëpër fusha
Guaska thyhet dhe ndrit
Pranvera derdh nga goja
farëzat
Në pritje të çeljes së
kotiledoneve
Era do marrë tokën me
vete.
III.
E mbylla derën
shtrënguar por fryu më shumë erë
Mungesë frymëmarrje,
befas një lëmsh përgjatë gjoksit
Sytë e erës u përfshinë
në sytë tuaj
Duke u rrokullisur
shpejt rreth e rrotull
Kaloi një urë vetëtimthi
Trupi im u përkul poshtë
nga era
Duke pikuar si peshqir i
lagur në gardh
Duke pikuar poshtë në
lumin gjarpërues.
Kujtoj trenin tek priste
trupin e erës mespërmes
Shtëllungat e tymit u
kthyen mbrapsht dhe sirenat ikën
Frymëmarrja më kufizohet
përmes trumbetave
Shkëlqimi i krahëve të
hapur të shqiponjës
Fluturojnë lart me
furinë e dragoit
Kavalierë që pushojnë në
tehun e erës
Gjethet e trazuara
nxjerrin jashtë kërcejtë
Përzier, leckosur, për
të kënaqur ndjenjën e ndërkryer
Frenimin e lakmisë.
Đỉnh gió
I.
Nhoài lên
mỏm đá sắc
Thân thể gió
trầy xước
Máu của gió
là mưa
Nắng nhỏ
xuống
Núi cuốn nụ
hôn lên cao
Cụm mây xám
đúc thành khối
Giang tay
núi đạp chân vào đất
Vò nát
Xé toang
thân gió
Ánh sao rơi
Buổi sớm vỡ
oà
Thông thốc
lên mỏm dốc
Mở mắt nhìn
xuống
Những nụ hôn
chồng xếp cao hơn
Gió cuồng nộ
cuộn lên đỉnh khác.
II.
Tìm miệng anh gieo hạt
Gió níu chân tay đất dịu dàng
Lao xuống vực
Thổi rỗng lòng đồi núi
Ngực gió thả trôi
Vờn trên đất
Chớp sáng nứt vỏ
Mùa xuân trào miệng hạt
Chờ nảy lá mầm
Gió mang mặt đất đi.
III.
Đóng chặt
cửa gió càng thổi
Điều chợt
nhớ cũng bạt hơi, tức ngực
Mắt gió cuốn anh vào em
Xoay tít mù
chong chóng
Thoáng một
cây cầu
Thân thể anh
bị gió bẻ gập
Rũ xuống tựa
chiếc khăn ướt vắt qua hàng lan can
Nhỏ xuống
dòng sông chảy xiết
Nhớ đoàn tàu
lao qua xẻ ngang mình gió
Cột khói vật
ngược cùng hồi còi phút chốc mất tăm
Hơi thở anh
co thắt qua lưỡi gà cây kèn
Mắt quắc
sáng áp lực đại bàng xoải rộng
Nâng cánh chuồn chuồn mỏng manh
Ung dung ngả lưng đỉnh gió
Ngoài kia những vòm lá rối
Lay giật tả tơi cho đã cơn hưng
phấn điên cuồng
Cơn ức chế thèm khát.
BAHÇJA JUAJ
Pas shiut pemët kanë
figurë të imët
Dy anët e gjetheve
jeshile të lëmuara
Dora e gjethes gjithnjë
e butë
Cicërimat e zogut Bách
Thanh shprushin folenë
Më mbështjellin me
pomelo dhe rrënjët e fikut beniamin
Bostan, livandë,
barbarozë
Mbërthimi i vjeshtës më
i kujdesshëm
Ju mbyllni sytë e sytë
shkëlqejnë gjithandej
U ngjita në një breg të
ndriçuar nga dielli
Nga një varkë herët në
mëngjes
Më the të pres për ty që
ta mbyllnim mirë portën.
Vườn em
Sau cơn mưa
dáng cây thon nhỏ
Mướt xanh
hai mặt lá
Bàn tay lá
ấy luôn mềm
Tiếng chim Bách Thanh tung lưới
Thít chặt anh cùng bòng bưởi, rễ
si
Hoa cẩm quỳ, oải hương, phong lữ…
Dịu dàng thêm khăn áo mùa thu
Mắt em lóng lánh khắp nơi khép
lại
Anh bước lên vạt nắng
Một con thuyền ban mai
Em bảo hãy chờ để khoá chặt cổng.
STINË HËNE
I.
Hëna shtrihet në anën
tjetër
Zgjatet për puthje të
reja
Një perde mjegulle, era
e livadheve matanë
Ndodhi buzë një kanali:
Në siluetën e një varke të
vogël kundrejt një ure
Një gur me fat dëgjoi
djersitjen e çuditshme
Të hënës së mesnatës që
rridhte pikë, pikë
Duart tuaja u zgjatën të
mbërrinin hënën.
Gishti i parë i natës
mori shkëlqim,
Një rrugicë e pashkelur
Zgjoi frymëmarrjen e një
arome
Vargu i tingujve përmbyt
ditën,
Përbri hënës, qesh flet
gjuhën e tënde,
Duke ia thithur ngjyrën
e tejdukshme.
II.
Gjethet ushtojnë valët e
barit të shkelur
Fshehur madje edhe nga
lartësia e maleve, pyjeve në vetvete;
Lëkura e ujit tendosur
fort që të mos kalojnë valët;
ngjyrat e hajthme të
shpinës së një gjoku,
më kthejnë në një
shtresë hëne
Të kapa përdore, era ta
fryu lart fustanin me lule;
të putha, zëri im i butë
të ngjiti në hënë
Koha e mirë më
kacavirret nëpër thembër,
një zemër pulson në
gjoksin e tokës,
një rrjedhë me shkëlqim
hëne përkulet drejt trungut.
Me shkëlqim të ngutshëm,
gjurmët
ndriçojnë tokën, dora
ime zgjatet përgjatë tyre
ndale furinë tani, më
dëgjo:
të gjitha rrugët,
lagjet, shpatet, gotullat,
luginat, orizoret, po
mësojnë të qeshin, ushtrohen të këndojnë...
III.
Pëllumbi qe kthyer,
Duke sjellë me vete
pasditen
Mbledh krahët:
Një pasdite të veshur në
pupla gri,
Me një shall të bardhë
në qafë dhe kokë,
Me thonj shumë vogëlakë,
dhe ngjitet lart në hënë
Dita, verbuese dhe
rrezatuese,
Lëshon lulen e virgjër
Duke e lëshuar poshtë me
butësi:
Kjo është koha për të
bërë dashuri
Të shndrisë terreni i
errët;
Sezonet antike të
pjalmit dhe lindjes, bashkimit të farërave,
Pasion gjumëndjellës në
hënën e vonë të natës
Mblodhi gjunjët në
trungjet e mia të vjetra,
Duke mbyllur sytë në
kodrën me erë,
Farëzat bien në baltë,
fermentohen, lirohen
Nesër kjo tokë
Dhe e gjithë bota do
ndryshojë.
Mùa Trăng
I.
Trăng đã về bên kia
Phủ lên những nụ hôn
khác
Màn sương, mùi cỏ khác
Nơi ấy một dòng
kênh
Bóng con thuyền nhỏ qua cầu
Bờ đá nằm im nghe mồ hôi lạ
Giọt giọt trăng khuya
Bàn tay em tìm trăng
Từng ngón đêm lóe sáng
Một con đường thanh sạch
Thức dậy làn hương
Chuỗi thanh âm tràn dâng ngày
Men theo trăng,
cười nói trăng
Nghẹn thở một màu trong suốt.
II.
Vang trên mặt cỏ rối, lá
cây
Nơi đại ngàn không nhìn
thấy
Mặt nước giãn căng không
sóng đi qua
Màu óng ả trên lưng chim
bói cá
Cho anh thành vạt trăng
Anh dìu em lồng lộng váy
hoa
Hôn em, ngón tay út
Nâng em lên trăng
Mưa thuận gió hoà gót
chân
Trái tim rộn ràng ngực
đất
Dòng trăng cuồn cuộn
thân cây
Lướt nhanh nữa cho đất
đai thêm sáng
Dấu chân, bàn tay anh
dài theo
Hay chậm lại lắng nghe
anh nói
Cả phố phường, triền
dốc, cửa sông
Cùng ngô lúa đang tập
cười, tập hát…
III.
Con bồ câu đã về
Mang cả buổi chiều
Kẹp trong đôi cánh
Một buổi chiều khoác bộ
lông màu lam
Cổ và đỉnh đầu khoang
trắng
Cùng móng chân bé xíu
bước lên trăng
Ngày chói gắt và rạng rỡ
Rũ trên đóa hoa trinh nữ
Dịu dàng khép lại
Đây là thời khắc ái ân
Thắp sáng lãnh địa bóng
tối
Mùa phồn sinh thụ phấn,
kết hạt
Mặn nồng thiêm thiếp
trăng khuya
Bó gối những gốc cây
Nhắm mắt ngọn đồi gió
Hạt giống rơi trong bùn
ngấu thảnh thơi
Ngày mai mặt đất này
Và thế giới sẽ đổi khác.
PATA TË DREJTËN TË
MENDOJ PËR ÇFARË DËSHIROVA
Kambanat fluturuan lart
të mishërojnë dhe
ekzistojnë
maja e malit fshehu
rrugicën e zgjatur
nuk mundi të
identifikonte ty me të djeshmen
kuajt psherëtijnë
të harlisur me ndjenja
bari
lëpijnë me gjuhë
kërcejtë e lagësht
u zhgërryhen dhe
rrokullisen në dheun e shkriftuar
shpatullat të mbledhura
prapa me teh si sythe
unë trimërisht zhytem
thellë
pres për rilindje në
flokët e butë
zjarrin e syve të
mbuluar me butësi
lëvizje të qëllimshme
sysh
kujtoj me arrogancë
befas fshij çdo gjë që
kam ditur deri tani
çdo gjë që kam ditur
fshehur në diellin e
verbër, në kastravecë të regjur, në salcë
të fshirë nga trupi i
ënjtur
në bulëza gishtash
në retë e rrezuara
përtokë
që zgjasin zërat e
karkalecave
ujërave që befasisht
nxihen nga fekalet
brenda pemëve që
shkundën dhe kthyen gjethet në dushk
lustrimeve marramendëse
që kthyen vazon me fund
Rrodhi gojës time
përkulja juaj
Duke spërkatur qumësht
aromatik ose gjelbërim të ri
Pata të drejtën të
mendoj për çfarë dëshirova.
Được quyền nghĩ những
điều đã ước
Những quả
chuông bay lên
hóa thân
và hiện hữu
đỉnh núi che con đường co duỗi
không nhận ra em hôm qua
ngựa thở dốc
bời ngợp cảm giác cỏ
chùm lưỡi dìu nhau đứt cuống
xuyên qua tim lăn vào đất tơi
nở những bàn tay sau lưng tươi
tốt
anh dũng mãnh lún sâu
chờ sinh lại trong tóc mềm
phủ nồng mắt dại
đi ra lững thững
ngạo nghễ tượng đài
chợt bôi xoá những điều đã biết
đã biết
vùi trong
mặt trời, đêm sâu, nước đọng
bôi xóa thân
căng mọng
ngón ngón
mài xiết
rên rỉ mây
bay
kéo căng
tiếng dế
nước bỗng
reo qua miệng sông đầy
cây lay
giật thúc vòm lá rối
men lao đao
dốc ngược đáy bình
chảy qua
miệng anh
mềm mại em
sữa thơm hay
cỏ non vừa mọc
được quyền
nghĩ những điều đã ước
DUKE ZGJEDHUR NJË SKENË
Në ëndërr shtrirë poshtë
në det
kokën mbështetur në
krahun tënd
Të duket se deti këtu
është tetë metra i thellë
(Unë t'i lexoj mendimet)
me një shtresë ftohtësie
dhe albatrosësh
E sjell ëndrrën nëpër
rrugë
në mëngjes mendoje veten
si një kërpudhë druri
zier në tenxheren e
gjellës
një tenxhere tetë metra
e thellë
Pas vizitës tek miqtë në
rrugicat e ngushta
Pjatat të ngjajnë si
kërpudha druri në tenxheren e gjellës
dhe se zëri i miqve
është tetë metra i thellë
Mbylle derën pakëz ngaqë
është ftohtë
ndërsa paqartësia
shpërndan avuj lagështie në kaq thellësi
Distanca
të ngjan e përafërt me distancën mes stolit dhe statujës
zërat e turjelave vinë me
shpejtësi vetëtime
mes fytyrave të huaja reflektuar në sipërfaqen e supës
distancë ekuivalente mes shtresës së ftohtësisë dhe
albatrosëve
jashtëzakonisht e bukur dhe mbi tetë metra e thellë
Chọn cảnh
Trong mơ ngả
mình trên biển
gối đầu lên
tay em
Em nghĩ nơi
đây biển sâu tám mét
(tôi đọc
được ý nghĩ)
có đám mây
và chim hải âu
Tôi mang
giấc mơ ra phố
lúc ăn sáng
thấy mình giống miếng mộc nhĩ
sôi lên
trong nồi nước dùng
nồi nước sâu tám mét
Vào thăm bạn trong ngõ hẹp
biển số nhà giống miếng mộc nhĩ
đang sôi trong nồi nước dùng
tiếng bạn vọng từ độ sâu tám mét
Khép bớt cửa vì lạnh
Hơi ẩm mơ hồ ngấm xuống rất sâu
Thấy khoảng cách từ chân ghế tới
bức tượng
tiếng mọt kêu tới vụt nhanh tia
chớp
giữa những khuôn mặt trong quán
phở xa lạ...
bằng khoảng cách giữa đám mây và
chim hải âu
đẹp tuyệt vời trên độ sâu tám mét
FRYN ERË
Puthemi me njëri-tjetrin
në korridore të ngushta
në barin e gjelbër, në
qoshe të errëta
në kullat e kambanave,
përbri pemës laike...
Nga të gjitha anët
këmbët na përmbyten në ujë
kur era fryn me tërë
fuqinë që ka
Ti si në ëndërr më
ngjitesh pas trupit
fishkëllen tek dren të
gjithat sythet e reja
Bletët vazhdojnë
fluturimin pa asnjë merak
Vjeshta vazhdon të
vjeshtojë monotone, shi-imët
por të gjithat pemët i
godet një shuplakë në të njëjtin drejtim.
Gió thổi
Chúng mình
hôn nhau trong hành lang hẹp
trên cỏ
xanh, trong những góc tối
trên tháp
chuông, bên gốc cây cổ thụ...
Bốn bề nước
tràn ướt chân
lúc ấy gió
thổi rất mạnh
Con sâu đo
em đu lên người anh
thì thầm gặm
hết những xanh non
Con ong vẫn nhởn nhơ bay
thác đổ đều đều, mưa rơi rất chậm
nhưng tất cả ngọn cây đều bạt về
một phía.
(Rút từ tập thơ "Zanore në vesë/ Những
nguyên âm trong sương sớm”, Nxb.BOTIMET M&B Anbani, 4/2014)