СНАБАЧАННЕ Ў ГОРАДЗЕ НЯСВІЖУ (верш). Май Ван Фан. Аўтар літаратурнага перакладу на беларускую мову Алег Ананьеў
Май Ван Фан (В'етнам)
Аўтар літаратурнага
перакладу на беларускую мову Алег
Ананьеў
Алег Ананьеў
СНАБАЧАННЕ Ў ГОРАДЗЕ НЯСВІЖУ
Птушцы паўтарала рэха, што ў нетрах эфіру,
Бы народжанае восем стагоддзяў таму назад,
Паўпразрыстай расой, струменьчыкам шчырым,
Скрозь эпохі кранула ілба, бы
начны зоркапад.
Ці В'етнам гэта мой, ці душой з Беларуссю сустрэўся?
Ў старым замку Нясвіжскім сном ахоплены быў…
Галасы чуў у цмяным,
неўсвядомленым сэнсе:
Ці суседзяў маіх чутны шоргат?
Альбо сам Радзівіл?
Цела ўпотай пакінуў, дух мой узняў крылы хутка
Да тых, хто ў падмурак замка
клаў камяні.
Раптам узляцела мудрагелістая
думка:
Ля званіцы быць, разам з
малітвай, без мітусні.
Чую шэпт вады, спавядальныя
сівыя словы:
Пра дзеі даўніны шаптала рачулка Уша…
Скрыгат мячоў, шум пасеваў, мальба аб галоўным:
Каб горад заўжды ззяў, аб ім не
хварэла душа.
Падарыўшы мне кветкі
бела-ліловага бэзу,
Беларусь, нібы родная маці,
адарыла дабром.
Я прачнуўся, але ў абліччы
юнацкім, гарэзай.
Усміхнуўся Нясвіж, бо над ім
грымнуў гром.
Дух вярнуўся ізноў ў маё
нерухомае цела…
Старажытны Нясвіж, я стаў іншім
зусім.
Перад замкам ў падзяках схіліў
я калена:
Бо пашчасціла мне яшчэ раз нарадзіцца ў ім.
Аўтар літаратурнага
перакладу на беларускую мову Алег Ананьеў,
член Саюза пісьменнікаў
Беларусі, паэт, мастацтвазнаўца,
г. Гомель, 26.01.2024
СНОВИДЕНИЕ В ГОРОДЕ
НЕСВИЖ
Птице вторило эхо, звучащее в недрах эфира,
Но, как будто рождённое восемь столетий назад,
И прозрачной росой, сквозь эпохи подлунного мира,
Мне струилось на волосы, словно ночной звездопад.
Мой ли это Вьетнам, Беларусь ли душа посетила?
Крепким сном в старом Несвижском замке охвачен был я…
Голоса слышал там, даже глас самого Радзивилла –
За соседей их принял в коварном плену забытья.
Бросив тело, мой дух устремился быстрее за ними,
Чтобы первые камни для замка успеть заложить,
К колокольникам знатным с их колоколами литыми,
Слыша голос со звонницы, вместе молитву вершить.
Слышу шёпот воды и рассказы о Несвиже славном:
Мне о древности давней поведала речка Уша́…
Там и рокот мечей, шум посевов, молитвы о главном –
Чтобы город сиял, и о нём не болела душа.
Подарив мне букет из лиловых соцветий сирени,
Беларусь, словно родина-мать, одарила добром.
В благодарности я перед Несвижем встал на колени,
Потому что ещё раз родиться мне выпало в нём.
Снова дух возвратился в моё неподвижное тело.
Я проснулся, но видел, что стал совершенно другим:
Малышом несмышлёным, идущим по жизни несмело,
Постигая язык белорусский, мне ставший родным.
Литературный перевод на русский язык: Руслан ПИВОВАРОВ, г. Лида, Беларусь. 27.04.2023
