Mai Văn Phấn की कविता, (वियतनाम)

अनुवाद Rati Saxena - dịch sang tiếng Hin-đi, Ấn Độ



Nhà thơ-Tiến sỹ Rati Saxena

 

 

 

 

घास के एक टुकड़े को पहचानते हुए

 

 

 

 

चुपचाप साथ साथ  सफेद कुमुदियों को सुनते हुए

रोशनी में घुलते हुए

चिन्तामय पन्ना के स्तर तक उठते हुए

M.V.P

 

 

 

 

आलाप - II

 

 

*

 

 

सन्देशों से

राह रौशन हो गई

 

नीले आसमान के पार की  बरसात,  और  खिली खिली धूप को

चिन्ताएं और गणनाएँ देख नहीं पातीं

 

जैसे ही पौ फटती है,

पंखे की आकृति  आसमान में टंग जाती है

हर चमकदार लकीर मानो कुछ याद कर रही है

तुम एक विशाल पंखे के पीछे छिपी हो

 

सूखी पत्तियाँ झड़ रही हैं

पंछियों के उड़ान के रास्ते को खोलते हुए

दुपहर के बाद एक तूफान धड़धड़ाता चला आया

 

 

*

 

 

तुम्हारी आवाज की प्रतिध्वनि, मानो कि किसी ने

तुम्हारी गर्दन पर एक कोमल गर्म स्कार्फ लपेट दिया हो,

मुझे मेरे पुराने बेवकूफी भरे जवानी के दिनों सा स्पर्श करती है

एक फूल तोड़, किताबों के पन्नों के बीच दबाने वाले दिनों जैसा,

घौंसलों के मुंह पर चूजों के सिर निकल रहे हैं

पत्तियों का छज्जे से  बरसात में लटक रही है

 

तुम हंसती बतियाती हो. बिल्कुल भोले बच्चे सी निष्कलंक

बरसात झर रही है, मैं क्लांत हो रहा हूँ

 

 

*

 

 

शान्त और अकेला, मैं अपनी उंगलियों को कस लेता हूँ

इतना कि रोशनी तक गुजर न सके

हवा भी सरक न सके

 

यहाँ ना सूरज चमकता है, ना हवा बहती है

मूश्किल तब होती है, जब निस्तब्धता चिपक जाती है

 

मैं मटर का दाना बना, सूई का छेद बन

लम्बी चाप स्टिक बना

 

ऊपर आसमान होगा, अब भी बहुत ऊँचा

एक धूप से चमकता बादल हौले से सरक रहा है

एक स्कार्फ मोहकता से लहरा रहा है

अचानक घर की खिड़की के सामने से

चिड़ियों का झुण्ड कि झुण्ड  गुजर रहे हैं

 

मैं हौले से पुकार उठता हूँ, तुम्हारा नाम

छत से धुँआ उठ रहा है

जंगल के बीचों बीच, बस सन्नाटा है हवा तक नहीं

 

 

*

 

 

मेज पर कलम रखीं है, सफाई करते हुए मैं उन्हे छोड़ देता हूँ,

हाथ में कलम थामे मुझे अच्छा महसूस होता है, कुछ

अजनबीपना और अपनापन एक साथ, कलमदान चिकना है, उंगलियाँ

उसे उठाती हैं, कभी कभी मैं कलम को खोल कर भीतर झांकता हूँ

हालांकि मैं नजर बच कर करना होता है , क्यों कि ये अजीब सी हरकत है

जैसे ही कोई दरवाजे को  खोल कर घुसता है, मैं कलम का ढ़क्कन खोल लेता हूँ. अंधेरी

गुहा का दरवाजा खुल जाता है...मैं अचानक जाग जाता हूँ, और कलम के ढ़क्कन को खोलना

चाहता हूँ, उसे उठा कर ऊपर रखता हूँ, और कलम को दाहिनी ओर या नीचे,,,

 

बन्द करते..

फिर से खोलते...

खोलते,,, बन्द करते...

कलम सन्तुलित और सही सलामत है

 

 

*

 

 

मैं एक  काल्पनिक जहाज की रैलिंग से सट कर झुक जाता हूँ

तुम एकदम करीब लहराती खड़ी हो

तुम्हारी कोमल कमर से बाल लहरा रहे हैं

 

मुझे याद आता है कि छोटे से झोले में, जो मेरे साथ था

खाना और पानी की बोतल है

 

जहाज लहरों पर तैरता है, मैं तुम्हे और

ऊपर उठते देखना चाहता हूँ

 

जब हम पंछी की तरह ऊपर उठ जाते हैं तो

मैं शान्ति से पानी का घूँट पीता हूँ

 

समन्दर विशाल है

तुम दूर लहरा रही हो

बहुत नन्ही , मेरी दृष्टि  को तिरछा करती हुई

 

लहरे मेरे जहाज के नीचे लहराने लगी हैं, लहर के बाद पुनःलहर.

 

 

*

 

 

मैं आराम से चाय की घूंट भर रहा हूँ

चमकीली धूप, तुम्हारे आंचल में गैरुए रंग का फूल है

तुम चौकोर टाइलों वाले फर्श पर आलथी पालथी मारे बैठी हो

 

चाय की खुशबू हर जगह फैल रही है

तुम्हारी बाहों में, तुम्हरी गर्दन की सलवटो में

तुम्हारे पैर के रंगे नाखूनों मे

 

मूझे घूंट भरने को याद दिलाती हुई

हर घूंट के साथ मैं देखता हूँ

सुबह सुबह चय की महक उस हरियाली में मण्डराने लगती है

चाय की पत्तियाँ सूख रही हैं

हर छत, हर पर्वत, ओस को उठाये खड़ा है

हमारे विचारों से सफेद बादल आ लिपटते हैं

 

मैंने अपनी चाय लगभग खत्म कर ली

और यूं ही बादलों को निहारने लगा

तुम्हारा चेहरा कभी दिखता है तो कभी ओझल हो जाता है

उत्कृष्ट, उत्सुक,

खुशी और तुम,,

 

यह स्वादिष्ट चाय मुझे और जाग्रत  कर देती है

हालंकि मुझे सफेद बादल का पान करना था

पैर के नाखून भी अब,चाय के रंग के हैं, ज्यों भूत की ओर

खिसक रहे हैं,कभी प्रकट होते हैं, कभी अप्रकट,,,,

 

 

*

 

 

तुम कुछ अर्धरहीत शब्द फुसफुसाई,

मैंने आसानी से समझलिया जिन्हें, अच्छी तरह

नीले आसमान, और घास पर हमारे पाँव

 

धरती की  समृद्ध हो उठी

तुम अंधकार हो उठी

मेरे पाँवों के अंगूठो को खोजती हुई

 

 

*

 

 

मेरी सांसो से फोन का रिसीवर गर्मा उठा, और तुमने पूछा,"नाश्ता कर लिया?"

"क्या कर रहे हो?"," सीधे बैठना मत भूलना" , मैं मेज पर अपने हाथ टिकायें

यूँ ही कुछ जवाब देता रहा, तुम्हारी आवाज फुसफुसा रही थी, बिजली के पंखे की हवा

कमरे में बह रही थी, चौड़ी डेस्क, संकरा दरवाजा, हाथ फैलाते ही मैं

सब कुछ छू सकता था, आज की सुबह गुलदान में ताजे फूल सजे हैं, तुम्हारी आवाज

बैंजनी फूलों से प्रतिध्वनित होकर आती है, जो नन्ही पत्तियों से घिरा है

           मैं तुम्हे सुनता हुआ किताब उठा कर रख देता हूँ

कलम और घड़ी अपने आप दूर  हो जाते है....

 

 

*

 

 

मै रह में रुकना चाहता हूँ

घास में लेटना चाहता हूँ

आसमान को ओढ़, मैं दरख्त पर चढ़ना चाहता हूँ

नीचे देखता हूँ, मैं रेत का शोक मनाना चाहता हूँ

 

अनिश्चय का क्षणः मैं निस्स्तब्ध ।

 

मैं ओस की उन बून्दों को नकार देता हूँ  जो सूर्य की

नमकीन रोशनियों की ओर एकत्रित हो रही हैं, वे

मुझे आकर्षित करने दौड़ी चली आ रही हैं, खीँच रही है

रथ की तरह, मेरी देह को खण्ड खण्ड करने को,,

 

जब तक कि मैं अपनी किताब वपिस रखूं

यह क्षण ऐसा था कि मैं कसाई के आदेश का

इंतजार कर रह हूँ

 

दुखित जलबिन्दु बादलों तक उठते हैं

मेरी देह पर तैरते उष्ण अन्त को सुनते हुए

भूरी चिड़ियों का जोड़ा मिलन को आतुर है

 

 

 

Nhà thơ-Dịch giả Trần Nghi Hoàng

 

 

 

 

 

Nhà thơ-Giáo sư Frederick Turner

 

 

 

 

Translated from Vietnamese by Trần Nghi Hoàng

Edited by Frederick Turner

 

 

 

 

Figure a patch of Grass

 

 

 

 

Together in silence listening to the white lotuses

emerging bright,

rise up into the Cintamaya-panna^(*)

M.V.P

 

 

 

 

Cadence II

 

 

*

Posted messages

brighten the small doorway

 

The blue sky beyond, rainy, sunny

the worry and calculation cannot see me.

 

One moment begins the day

draw a fan-shaped horizon

Every bright streak memorizing some thing

you hiding behind a giant fan

 

Dry leaves are falling;

by late afternoon the thunderstorm rushes in

opens up the flight path of birds.

 

*

 

The echo of your voice, sounds as if you wrapped a light

warm scarf around my shoulder

touched me with the old foolish time of youth.

Pick a flower, clamp it between the pages of poetry.

Young birds rise up in the nest’s mouth

the leaf canopy drooping in the rain.

 

You laughed and talked, innocent as child

The rain sprinkles, I’m haggard with distress.

 

*

 

Quiet, alone I knit my fingers

don’t allow light to pass through

don’t allow wind to go through.

 

Here no sun shines, no wind blows

Most terrible when nestled in quiet.

 

I become the pea, the point of a needle,

a lone chopstick.

 

Up there the sky still high

A bright cloud drifts swiftly by,

Your scarf flirtatiously floating

by chance from a window of the house

birds fly past, flock by flock.

 

Calling your name, I gently evoke

the smoke going up through a roof

in the middle of the forest, silence has no wind.

 

*

 

The pen’s on the table. Cleaning up I still want to leave it there. Holding the pen; I relax, this pen is both strange and familiar. The penholder smooth, the fingers holding. Sometimes I unscrew the pen to see inside (must do this sneakily because this is a bizarre behavior). I undo the cap of the pen as one would burst open a door, pry open the hatch of a dark cellar... Feeling suddenly awake, I open my eyes. I want to remove the pen cap somewhere. Place the pen cap above, the pen to the right or below. Even vice versa.

 

Undoing...

Screwing back...

Screwing... undoing ...

Screwing again...

The pen balanced and unharmed.

 

*

 

I lean on the railings of the imagined ship

together with you flying close

your soft waist and hair tossed back

 

Reminded of the small bag I carry

A little food and a bottle of drinking water.

 

The ship glides on the waves

I want you to fly higher,

 

While far away like a bird

I calmly peck a small sip of water.

 

The sea wider,

you’re wavering far away

very tiny, making me squint.

The waves roll in under the bows of my ship,

one column of water follows another.

 

*

 

Relaxing, I drink tea

bright as sunlight, the russet color of the flower in your lapel,

your legs splayed open on square tiled floor.

 

the fragrant tea opens the space

between your arm, the fold of your neck,

your toenails painted dark tea color

 

Remind me to sip...

Slow each gulp

I see the lap of tea’s land rising up green in early morning,

the buds of tea leaves shrink

every roof, every mountain, lifting up this dew,

white clouds coming to wrap around my thoughts.

 

I’ve nearly finished drinking the cup of tea

imagine only white clouds,

your face appearing and disappearing,

brilliant,

happiness and you…

 

This delicious cup of tea makes me lucid,

I drink in the white cloud,

The color of your toenails tea color, appearing and

disappearing as they walk past.

 

*

 

You whispered those meaningless words

that I always understand, hear so clearly

blue sky, feet on the grass,

 

the richness of the land,

your darkness,

touches each of my toes.

 

*

 

My breath warmed up the cold phone, and you asked me “Had breakfast yet? What are you doing? Remember to sit up straight.” I answered vaguely, putting my hand on the desk. Your voice murmured. The electric-fan at low speed blew wind across the room. The wide desk. The narrow door. “If I stretch out my hand I can touch everything.” I said. “Vases of flowers this morning are fresh”. It was your voice. The echoes were yours, violet flowers, surrounded by tiny foliage. I listen to you, then put away the book.

 

The pen and clock drift by themselves...

 

*

 

I want to stop by the roadside,

lie down in the grass

the sky high over me; I want to climb the tree;

looking down, I regret the sand,

crave to blend into sand.

 

An irresolute moment: I’m motionless.

 

I ignore the morning dew that swarms toward

the salty waves and sun, that rushes to

pull me, stretched out, like a chariot to tear my body into pieces

 

Before I put the book down,

It’s like trying to calm down while waiting for the butcher’s command

 

The sad water-drop flying up to the cloud

listen to the warm-hot egg rolling over my body,

a pair of brown sparrows hurrying to mate.

 

________
^(*) According to the Theravadan Buddhism, there are three modes of attaining moral wisdom:

Attaining moral wisdom from reading, hearing and instruction—Attuning wisdom based on learning.

Cintamaya-panna: Attaining moral wisdom from reflection—Attaining wisdom based on thinking.

Attuning moral wisdom from practice of abstract meditation (attuning wisdom based on mental development).

 

 

 

Hình Đám Cỏ

 

 

 

 

Bên nhau lặng im nghe bông sen trắng

đang nhói sáng

vươn trong huệ tưởng

M.V.P

 

 

 

 

Nhịp II

 

 

*

 

Tin nhắn hiển thị

Sáng ô cửa nhỏ

 

Trời xanh, mưa nắng phía sau

Nỗi lo toan không thấy được

 

Thời khắc đầu ngày

Vẽ chân trời rẻ quạt

Mỗi vệt sáng ghi nhớ từng việc

Em ẩn sau chiếc quạt khổng lồ

 

Lá khô rụng xuống

Cơn giông cuối chiều ập đến

Mở đường chim bay

 

*

 

Tiếng em vọng ai quàng lên chiếc khăn ấm nhẹ

Chạm vào anh thuở khờ dại xưa

Ngắt bông hoa kẹp vào trang sách

Chim non vươn trên thành tổ

Chênh vênh vòm lá treo mưa

 

Em cười nói hồn nhiên trẻ nhỏ

Lất phất mưa anh phờ phạc ưu tư

 

*

 

Lặng lẽ một mình đan ngón tay

Không cho ánh sáng đi qua

Không cho gió đi qua

 

Ở đây không nắng và gió

Càng khủng khiếp nép vào tĩnh lặng

 

Anh thành hạt đậu, mũi kim

Chiếc đũa lẻ loi

 

Trên kia có thể trời vẫn cao

Mây trôi nhanh và nắng

Chiếc khăn lượn lờ 

Vô tình từ cửa sổ ngôi nhà

Chim bay qua từng đàn

 

Gọi tên em, anh khẽ gọi

Ngọn khói lên từ một mái nhà

Giữa rừng lặng thinh không gió

 

*

 

Chiếc bút trên bàn. Khi dọn dẹp vẫn muốn để lại. Cầm bút thư giãn, vừa lạ vừa quen. Quản bút nhẵn ngón tay cầm. Đôi khi tháo ruột bút xem (phải tháo trộm vì hành vi quái đản). Mở nắp bút như bật cánh cửa, cậy nắp hầm tối... Cảm giác chợt thức, chợt mở mắt. Muốn tháo nắp bút một nơi. Nắp bút để trên, thân bút bên phải hay ở dưới. Cả ngược lại.

 

Mở…

Lắp...

Lắp... mở...

Lắp lại…

Cây bút ngay ngắn bình yên

 

*

 

Tựa lan can tàu tưởng tượng

Cùng em đang bay rất gần

Lưng mềm tóc xoã hất ngược

 

Dặn chiếc túi nhỏ anh mang

Có đồ ăn và chai nước uống

 

Con tàu lướt trên ngọn sóng

Anh muốn em bay cao hơn

 

Khi xa tít một cánh chim

Anh bình tĩnh nhấp ngụm nước nhỏ

 

Biển rộng hơn

Em chao liệng xa

Bé tí ti làm anh nheo mắt

 

Sóng cuộn trước mũi tàu anh từng cột nước

 

*

 

Thanh thản uống trà

Nắng sáng màu hoa nâu ve áo

Chân em co duỗi nền gạch ô vuông

 

Mở không gian hương trà thơm

Từ cánh tay, ngấn cổ

Móng chân sơn đậm màu trà

 

Nhắc anh hãy nhấp

Chậm từng ngụm

Thấy vạt chè lên xanh buổi sớm

Búp chè se lại

Từng nóc nhà, đỉnh núi đội sương lên

Mây trắng đến quấn quanh ý nghĩ

 

Anh uống gần cạn ly trà

Chỉ vơ vẩn hình dung mây trắng

Gương mặt em ẩn hiện

Rạng rỡ, lo âu

Hạnh phúc và em...

 

Chén trà ngon anh thêm minh mẫn

Dù đã uống cả làn mây trắng

Vẫn móng chân màu trà ẩn hiện bay qua

 

*

 

Thầm thì lời vô nghĩa

Luôn thấu hiểu, nghe rõ

Trời xanh chân cỏ

 

Đất đai mỡ mầu

Em bóng tối

Lần tìm từng ngón chân anh

 

*

 

Hơi thở truyền nóng điện thoại giây lát, hỏi anh ăn sáng chưa, đang làm gì, nhớ ngồi ngay ngắn. Anh trả lời bâng quơ, đặt tay lên bàn. Tiếng em rì rầm. Quạt để tốc độ nhỏ thổi gió khắp phòng. Bàn rộng. Cánh cửa hẹp. Đưa tay có thể chạm đồ vật bất kỳ. Lọ hoa sáng nay đang tươi trở lại. Tiếng em vọng từ bông hoa phớt tím, cánh lá nhỏ vây quanh. Anh nghe em cất đi cuốn sách.

 

Chiếc bút và đồng hồ tự trôi...

 

*

 

Muốn dừng lại bên đường

Nằm lên cỏ

Trời cao mong leo lên cây

Nhìn xuống tiếc nuối cát

Thèm trộn vào cát

 

Giây phút phân vân anh bất động

 

Mặc sương sớm ùa đến

Sóng mặn và nắng ùa đến

Kéo căng anh cỗ xe ngựa phanh thây

 

Trước lúc đặt cuốn sách xuống

Như cố trấn tĩnh đợi lệnh gã đồ tể

 

Giọt nước buồn bay lên đám mây

Nghe quả trứng ấm nóng lăn qua cơ thể

Đôi sẻ nâu vội vàng giao hoan chớp mắt.

 

M.V.P

 

(Rút từ tập thơ “Bầu trời không mái che / Firmament without Roof Cover”)

 

 

 

POET RATI SAXENA

 

 

Rati Saxena - Poet/ Translator/ Editor (kritya)/ Director Poetry festivals - kritya and vedic scholar. She has 11 collections of poetry in Hindi and English and one each in translated into Malayalam (translated), Irish, and Italian, and English by other poets. Her poems have been translated in other international languages like Chinese, Vietnam, Albanian, Spanish, Uzbek, Indonesian etc. She has a travelogue in Hindi “Cheenti ke par”, a Memoir in English“ Every thing is past tense “, and a criticism on the work of  famous Malayalam Poet Balamaniyamma’s work. Her study on the Atharvaveda has been published as “The Seeds of the Mind- a fresh approach to the study of Atharvaveda” under the fellowship of the Indira Gandhi National Center for Arts. She has translated about 12 Malayalam works, both prose and poetry, into Hindi and two poetry books from Norwegian languages. She has participated in several national seminars and published articles in a number of journals. She secured the Kendriya Sahitya Akademi award for translation in  the year 2000. She has been invited for poetry reading in prestigious poetry festivals like “Poesia Presente” in Monza (Italy)(2009), Mediterranean Festival (Rome)(2009),International House of Stavanger (Norway)(2009), Struga Poetry Evening (Macedonia) (2010) ‘3rd hofleiner donauweiten poesiefestival 2010, Vienna, the prestigious poetry festival in Medellin -Colombia (2011 and 2014), And she also taken part in in China’s Moon Festival and Asia pacific poetry festival Hanoi  (2015) She is the only Indian participant in some imp poetry festivals like Iran’s Fajr Poetry Festival, Iran (2014), International Istanbul Poetry Festival (IIPF) Turkey (2014), 4th international Eskisehir  Poetry Festival Turkey (2014), Asian pacific literary festival - Vietnam and spacial poetry reading at Galacia (spain). She has also been invited to some American Universities  like  Mary Mount University in Los Angeles and University of Seattle (USA) to talk on Vedic poetry and recite her own poetry. She is the founder member of the World Poetry Movement. She is the only Indian whose poem has been chosen in popular book of China  “110 modern poems of the world”.

 

 

 

 

NHÀ THƠ RATI SAXENA

 

 

Rati Saxena - Nhà thơ/ Dịch giả/ Tổng biên tập (tạp chí thơ kritya) / Giám đốc các lễ hội Thơ - kritya  và là Học giả kinh Vệ Đà. Bà đã có 11 tập thơ bằng tiếng Hin-đi và tiếng Anh, mỗi ngôn ngữ Malayalam, Ai-len, Ý và Anh đều có một tập thơ được dịch sang bởi những nhà thơ khác. Những bài thơ của bà đã được dịch sang những ngôn ngữ quốc tế khác như tiếng Trung Quốc, tiếng Việt Nam, tiếng An-ba-ni, tiếng Tây ban nha, tiếng Uzbek, tiếng In-đô-nê-xi-a v.v… Bà đã có một bộ phim về chuyến du lịch bằng tiếng Hin-đi “Cheenti ke par”, một kí sự bằng tiếng Anh “Mọi điều đều ở thời quá khứ”, và một bài phê bình về tác phẩm viết bằng ngôn ngữ Malayalam của nhà thơ nổi tiếng Balamaniyamma. Bài nghiên cứu của bà về Atharvaveda đã được xuất bản với cái tên “Những hạt giống tinh thần - một sự tiếp cận mới đối với đề tài nghiên cứu về Atharvaveda” với tư cách thành viên của Trung tâm nghệ thuật quốc gia Indira Gandhi. Bà đã dịch khoảng 12 tác phẩm bằng tiếng Malayalam, cả văn xuôi lẫn thơ ca sang tiếng Hin-đi và hai tập thơ từ tiếng Na-uy. Bà đã tham gia nhiều hội thảo quốc gia và đã đăng nhiều bài viết ở một số tạp chí. Bà giành được giải thưởng Kendriya Sahitya Akademi cho công tác dịch thuật vào năm 2000. Bà đã được mời đọc thơ trong các Lễ hội thơ có uy tín như “Poesia Presente” ở Monza (Ý) (2009), Lễ hội Địa Trung Hải (Rôm) (2009), Nhà hát quốc tế Stavanger (Na-uy) (2009), Đêm thơ Struga (Ma-xê-đô-ni-a) (2010), Lễ hội thơ hofleiner donauweiten lần thứ 3 năm 2010, ở Viên, Lễ hội thơ có uy tín ở Medellin - Cô-lôm-bi-a (2011 và 2014). Bà cũng tham gia Lễ hội Trăng của Trung Quốc và Lễ hội thơ Châu Á - Thái Bình Dương ở Hà Nội (2015). Bà là nhà thơ duy nhất của Ấn Độ tham dự một số lễ hội thơ quan trọng như Lễ hội thơ Fajr của I-ran tại I-ran (2014), Lễ hội thơ quốc tế Istanbul (IIPF), Thổ-nhĩ-kì (2014), Lễ hội thơ quốc tế Eskisehir lần thứ tư, Thổ-nhĩ-kì (2014), Lễ hội văn chương Châu Á - Thái Bình Dương (Việt Nam) và đọc thơ ngoài trời tại Galacia (Tây-ban-nha). Bà cũng đã được mời tới thăm các trường đại học Hoa Kì như Trường đại học Mary Mount ở Los Angeles và Trường đại học Seattle (USA) để nói chuyện về thơ Vệ Đà và ngâm thơ của bà. Bà là thành viên sáng lập của Phong trào thơ thế giới. Bà là nhà thơ Ấn Độ duy nhất có thơ được chọn in trong tuyển tập thơ nổi tiếng của Trung Quốc “110 bài thơ hiện đại của thế giới” (Phạm Văn Bình dịch từ Anh ngữ).

 

 

 

 

 

Nhà thơ-Tiến sỹ Rati Saxena