Շվեդիայում լույս տեսած «Թափոնքի ժամանակը»

Սիրելի բարեկամներ!

Տրանանը (Շվեդիա) հենց նոր տպագրել է իմ էպիկական «SKROTTID» «Թափոնքի ժամանակը» ժողովածուն, որը թարգմանվել է վիետնամերենից շվեդերեն թարգմանիչ Թոբիաս Թեանդերի կողմից:

Ներածությունը գրել է տաղանդավոր գրող Ագնետա Պլեյջելը։

Ռուս ընթերցողին ուղղված ուղերձում ես գրել եմ. Մի գիշեր՝ 2018 թվականի հուլիսի վերջին ես արթնացա անհանգստացնող, ավելի ճիշտ՝ նույնիսկ մղձավանջային երազից։ Հետո այլևս չկարողացա քնել, քանի որ հպվեցի մեռյալների աշխարհի հետ,այն ամենի հետ, ինչ կորսված էր։ Դա հոգիների աշխարհ էր՝ մարդկանց հոգիների, կենդանիների ու առարկաների հոգիների, ինչ-որ վայրերի հոգիների, բնապատկերների ու բնության երևույթների։

Այդ աշխարհում ես տեսա արյան գետ, որը հոսում էր անցյալից: Նա ամբողջովին սև էր, բայց աստիճանաբար դարձավ բոսորագույն, իսկ հետո, հասնելով ներկային, կարմրեց: Ամեն տեղ, ուր թափանցում էր այդ հոսքը, արթնանում էին պատմական իրադարձություններ, իմ երկրի սխալները և ողբերգությունները 20-րդ դարի սկզբից մինչ մեր օրերը։ Այսպես անսպասելիորեն իմ մեջ ձևավորեց «Թափոնքի ժամանակը» արձակ պոեմի հայեցակարգը և ծնվեցին դրա առաջին տողերը։

Իմ ստեղծագործության մեջ ես ձգտել եմ ընկալել Հայրենիքիս, Ազգիս, ժողովրդիս ճակատագիրը ներքին երկխոսության, պատմության և նրա իրական մասնակիցների, որոշ կոնկրետ մարդկանց մասին հոգևոր քննարկման տեսանկյունից։ Խոսելով պատմական իրադարձությունների մասին՝ ես ձգտել եմ բավարարվել առանց ուղղակի գովեստների ու տապալումների, չանտեսել գաղափարախոսությունը, հավատարիմ մնալ անձնական կարծիքին։

Բանաստեղծը պատմության մասնիկն է, նա դեմ առ դեմ է կանգնած պատմությանը, մերկացնում է այն՝ չդիմելով պաշտոնական միջնորդների։

Իմ բանաստեղծության ինը գլուխները կարելի է համարել ինը փուլանիշեր, որոնք գոյություն ունեն միմյանցից անկախ, և այդ մեծ փուլանիշերի միջև կան նշաններ, որոնք կարելի է անվանել պատմվածքի փոքր ցցիկներ։

Արյունոտ գետը հետզհետե հոսում է այս փուլանիշերի միջով և ստիպում է դրանց փայլել, որպեսզի ընթերցողը կարողանա տեսնել մարդկանց ճակատագիրը, իմ Վիետնամի պատմությունը, տեսնել արցունքները, վեհությունը, մեղքն ու հույսը։

Մայ Վան Ֆան 

Дорогие друзья!

Издательство Tranan (Швеция) только что выпустило мой эпический сборник "SKROTTID" (Время утиля), переведенный с вьетнамского на шведский переводчиком Тобиасом Теандером (Tobias Theander). Вступление написала талантливая писательница Агнета Плейель (Agneta Pleijel).

В послании русскому читателю я писал:

Однажды ночью, в конце июля 2018 года, я проснулся от тревожного, вернее, даже кошмарного сна. Потом я уже не мог заснуть, потому что соприкоснулся с миром мертвых, с тем, что утрачено. Это был мир душ: душ людей, душ животных и предметов, душ каких-то мест, пейзажей и явлений природы.

В этом мире я видел кровавую реку, текущую из прошлого. Она была абсолютно черной, но постепенно становилась багровой, а потом, достигая настоящего, – алой. Везде, куда проникал этот поток, пробуждались исторические события, ошибки и трагедии моей страны с начала ХХ века до сегодняшнего дня. Так неожиданно у меня сформировалась концепция поэмы в прозе "Время утиля" и родились ее первые строки.

В своем произведении я стремился осмыслить судьбу Родины, Нации, Народа с позиции внутреннего диалога, духовной дискуссии об истории и ее реальных участниках, о каких-то конкретных людях. Говоря об исторических событиях, я старался обойтись без прямолинейных восхвалений и ниспровержений, не пренебрегать идеологией и сохранить верность личному мнению. Поэт – это частица истории, он обращен к истории лицом к лицу, он обнажает ее, не обращаясь к официальным посредникам.

Девять глав моей поэмы могут считаться девятью вехами, существующими независимо друг от друга, и между этими большими вехами находятся знаки, которые можно назвать небольшими колышками повествования.

Кровавая река постепенно течет через эти вехи и заставляет их светиться, чтобы читатель увидел участь народа, историю моего Вьетнама, увидел слезы, величие, вину и надежды.

Май Ван Фан